Πίνακας περιεχομένων:
Βλέπετε τον εμμηνορροϊκό σας κύκλο ως έργο τέχνης; Γνωρίστε τον καλλιτέχνη που αναζητά δωρεές για μια επερχόμενη παράσταση
Η τελευταία ζωντανή παράσταση της καλλιτέχνιδας Poppy Jackson με εμμηνορροϊκό αίμα ελπίζει να αποστιγματίσει τις γυναικείες περιόδους. Σε εγχώριο επίπεδο, το έχει καταφέρει ήδη. «Ο πατριός μου απλώς μου ζητά να βεβαιωθώ ότι είναι σωστά σφραγισμένο το δοχείο πριν το βάλει ξανά στο οικογενειακό ψυγείο. Είναι μόνο αίμα τώρα – απλώς κάτι άλλο με το οποίο δουλεύω», μας λέει.
Αντί να μένει στις δικές της «προμήθειες» (αν θέλετε), η Τζάκσον απηύθυνε έκκληση για δωρεές αίματος κατά την περίοδο στο Λονδίνο και το Μπράντφορντ. Για αυτήν, το αίμα δεν είναι κάτι καινούργιο. Στο προηγούμενο έργο της «Television Lounge» στάθηκε για επτά ώρες στη γωνία ενός παλιού Αρχηγείου της Αστυνομίας, ενώ αίμα έσταζε από μέσα της όπου καθόταν η τηλεόραση της αίθουσας προσωπικού.
Τις τελευταίες εβδομάδες, υπάρχει ένα αυξανόμενο αίσθημα έντασης –ειδικά στις δημιουργικές και διαδικτυακές κοινότητες– στη θεραπεία του αίματος της εμμήνου ρύσεως. Όμως, ο Τζάκσον δεν αισθάνεται πίεση από αυτό να κάνει κάτι πιο «ακραίο». Αντίθετα, πιστεύει ότι οι ομοιότητες μεταξύ των θεμάτων υποδηλώνουν ότι δημιουργείται μια απογοήτευση στην κουλτούρα μας και στην πραγματικότητα κάνει τα μηνύματα από όλους τους καλλιτέχνες πολύ πιο ισχυρά. Πράγματι, αυτή η στάση αντικατοπτρίζεται στην ίδια την έκθεση καθώς το έργο της θα παρουσιαστεί δίπλα στις λογοκριμένες εικόνες της Rupi Kaur ως μέρος μιας παράστασης με τίτλο Exquisite Body. Ο Τζάκσον λέει, «Η περφόρμανς μου με οδήγησε να αναγνωρίσω πώς το σώμα είναι πολιτικό. Μπορεί να κάνει τόσα πολλά πράγματα και είναι απλώς ένα καταπληκτικό μέσο για να πει κανείς κάτι για την κατάσταση της κοινωνίας – όλοι έχουν ένα σώμα, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να σχετίζονται με κάποιο τρόπο.”
Το στοιχείο της συλλογικής και ζωντανής απόδοσης δεν είναι ένα κόλπο για να τραβήξει την προσοχή, αλλά, λέει, «Η συλλογικότητα (του εμμηνορροϊκού αίματος) είναι μια απάντηση στην απόσταση που τοποθετεί το Διαδίκτυο μεταξύ των σωμάτων των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Αυτές τις μέρες πηγαίνουμε στο Διαδίκτυο για πολλά πράγματα και χάνει αυτή τη γεύση που θα έπαιρνες με τον γιατρό σου». Προσθέτει, «Η ανθρώπινη επαφή της ομιλίας αντικαθίσταται από απομονωμένη διαδικτυακή δραστηριότητα, επομένως, μέσω της χρήσης της ουσίας του σώματος των ανθρώπων, ελπίζω να επαναφέρω λίγη από αυτή την εγγύτητα». Επιπλέον, η Τζάκσον αναφέρει πόσο πιο επικίνδυνο είναι να αποδίδει με το αίμα άλλων ανθρώπων, καθώς λόγω οποιασδήποτε πιθανότητας ασθενειών δεν μπορεί «απλώς να το πετάξει σαν να ήταν δικό της».
«Η περφόρμανς μου με οδήγησε να αναγνωρίσω πώς το σώμα είναι πολιτικό. Μπορεί να κάνει τόσα πολλά πράγματα και είναι απλώς ένα καταπληκτικό μέσο για να πει κανείς κάτι για την κατάσταση της κοινωνίας – όλοι έχουν ένα σώμα, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να σχετίζονται με κάποιο τρόπο» – Poppy Jackson
Ωστόσο, καθώς δεν έχουν όλες οι γυναίκες περίοδος (ή δεν έχουν περίοδο με τον ίδιο τρόπο), η Τζάκσον εξηγεί ότι είναι επίσης ενθουσιασμένη από το πώς η τελευταία της δουλειά προκαλεί αμφισβήτηση του τι είναι ακόμη και το εμμηνορροϊκό αίμα. Μία από τις δωρεές προέρχεται από τη συλλογική AMAE που έδωσε στον Τζάκσον αίμα από ένα τατουάζ στα γεννητικά όργανα χωρίς μελάνι. Παραδοσιακά, οι ασφυκτικά άκαμπτες κατασκευές φύλου έχουν διατηρήσει την εξέχουσα θέση τους βασιζόμενοι στις «φυσικές» διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ωστόσο, το έργο του Τζάκσον έχει τη δυνατότητα να αλλάξει ριζικά τις συντηρητικές αντιλήψεις για το γυναικείο σώμα και τους σκοπούς του. Αστειεύεται, «Έμαθα τόσα πολλά για τον εαυτό μου και την ταυτότητα των άλλων μέσω της χρήσης του αίματος της εμμήνου ρύσεως, είναι ένας εκπληκτικά καλός τρόπος για να μάθω».
